اثر یک ماه تیمار با سیستئین بر وضعیت قند و لیپید، همچنین گلیکه و اکسید شدنldl در رت مدل دیابتی ـ آتروسکلروزی

مقدمه: دیابت شایع ترین بیماری متابولیک و اختلالات عروقی آن عامل بیشترین میزان مرگ و میر در افراد دیابتی است. افزایش قندخون، اختلات لیپیدی و استرس اکسیداتیو زمینه ساز عوارض دیابت است. هدف از این مطالعه بررسی اثر اسید آمینه سیستئین بر وضعیت قندخون، پروفایل لیپیدی، شاخص آتروژنی، استرس اکسیداتیو، گلیکه و اکسید شدن ldlدر رت مدل دیابتی ـ آتروسکلروزی است. روش ها: از رت دیابتی شده با استرپتوزوتوسین تحت رژیم غذایی آتروژنی به عنوان مدل دیابتی ـ آتروسکلروزی استفاده شد. گروه های تحت مطالعه عبارت بودند از: گروه های کنترل و دیابتی، و گروه های کنترل و دیابتی دریافت کننده سیستئین که به مدت یک ماه تحت تیمار با اسیدآمینه سیستئین (05/0 درصد در آب خوری) قرارگرفتند. بعد از یک ماه قندخون ناشتا، پروفایل لیپیدی، ldl گلیکه و اکسیده، محصولات پیشرفته اکسیدشدن پروتئینی، گلی اوگسال، متیل گلی اوکسال و وزن رت ها اندازه گیری و بررسی شد. یافته ها: رت های دیابتی ـ آتروسکلروزی نسبت به گروه کنترل افزایش قابل توجهی در میزان قندخون، تری گلسیرید، کلسترول، ldl، نسبت ldl/hdl به عنوان شاخص آتروژنی، ldl گلیکه و اکسیده، گلی اوکسال و متیل گلی اوکسال، همچنین پروتئین اکسیده داشتند. پارامترهای ذکر شده در گروه دیابتی ـ آترواسکلروزی تحت تیمار با سیستئین نسبت به گروه بدون تیمار (p < 0.001) کاهش قابل توجهی نشان داد. بحث و نتیجه گیری: سیستئین با توجه به بهبود وضعیت قند ولیپید، مهار روندهای گلیکه و اکسیدشدن ldl و کاهش استرس اکسیداتیو در رت های دیابتی ـ آتروسکلروزی می تواند به عنوان یک دارو جهت پیشگیری از اختلالات دیابت پیشنهاد شود.